Το Διαδίκτυο είναι μια από τις πιο σημαντικές πτυχές της σύγχρονης ζωής. Από την έρευνα έως τις επικοινωνίες, έως τις χρηματοοικονομικές συναλλαγές, ολόκληρη η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από αυτήν την ψηφιακή υποδομή.
Το Διαδίκτυο είναι ακόμα σχετικά νέο και επομένως διεξάγονται μελέτες για να δούμε ποιες είναι οι επιπτώσεις αυτής της τεχνολογίας στους ανθρώπους, τη συμπεριφορά τους, ακόμη και στον εγκέφαλό τους. Ίσως αναρωτιέστε εάν το Διαδίκτυο κάνει πραγματικά τον εγκέφαλό σας να λειτουργεί λιγότερο.
Η ιδέα ότι το Διαδίκτυο κάνει τους εγκεφάλους μας τεμπέληδες δεν είναι εντελώς αβάσιμη φυσικά. Γιατί να θυμάστε γεγονότα και αριθμούς όταν το Google είναι πάντα στην τσέπη σας; Γιατί να μάθετε τη διάταξη της Νέας Υόρκης, όταν τα συστήματα δορυφορικής πλοήγησης μπορούν να μας βοηθήσουν;
πώς να καθαρίσετε την ουρά στο spotify
Σε αυτό το άρθρο, θα εξετάσουμε την τελευταία έρευνα σχετικά με τις επιδράσεις του Διαδικτύου στις γνωστικές μας ικανότητες.
Τι εννοούμε από το Lazy;
Για να ξεκινήσετε, ας εξετάσουμε πρώτα τι σημαίνει όταν χρησιμοποιούμε τη λέξη «τεμπέλης» σε σχέση με τη λειτουργία του εγκεφάλου. Όχι, δεν μιλάμε για εκείνες τις στιγμές που ο εγκέφαλός σας σας λέει να μείνετε στον καναπέ αντί να κάνετε κάτι παραγωγικό. Μιλάμε για την ικανότητά σας να σκέφτεστε, να ανακαλείτε πληροφορίες και να βγάζετε λογικά συμπεράσματα χωρίς βοήθεια.
Για παράδειγμα, πριν από το Διαδίκτυο, θα διαβάσατε μια επιστημονική μελέτη και θα διατηρούσατε σημαντικές πληροφορίες για τους επιστήμονες, τις ημερομηνίες και τον αριθμό των συμμετεχόντων. Το Διαδίκτυο μας επιτρέπει να διαλέξουμε τέτοια υλικά διατηρώντας μόνο τα σημαντικά μέρη, επειδή μπορείτε εύκολα να επιστρέψετε στη μελέτη για πιο λεπτομερείς λεπτομέρειες αργότερα, αν χρειαστεί.
Παρόλο που μπορεί να φαίνεται λίγο παραπλανητικό, υπάρχουν πολλές μελέτες που υποστηρίζουν τη θεωρία ότι το Διαδίκτυο επηρεάζει στην πραγματικότητα τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου μας.
Ποιες είναι οι συνέπειες ενός τεμπέλης εγκεφάλου;
Πιο καταστροφικός είναι ο πειρασμός να αναθέσουμε τη σκέψη μας στο Διαδίκτυο. Είναι εύκολο να καταλάβουμε γιατί αυτό φαίνεται ελκυστικό: υπάρχει μια τεράστια συλλογική νοημοσύνη εκεί έξω που περιμένει να αξιοποιηθεί (αν και με πολλά στοιχεία για να περάσει), αλλά η πραγματική έκταση αυτής της τεμπελιάς έγινε εμφανής μόνο με μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Βατερλώ .
Αυτή η μελέτη διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες είχαν μια μικρή, αλλά σημαντική ώθηση να αμφιβάλλουν τις γνώσεις τους και να επιβεβαιώσουν τα γεγονότα στο Διαδίκτυο όταν τους δοθεί η ευκαιρία να ελέγξουν ξανά.
Ψηφιακή αμνησία
Το να θέλεις να ελέγξεις κάτι πριν να ξεγελάσεις τον εαυτό σου είναι ένα πράγμα, αλλά υπάρχουν επίσης κάποια στοιχεία που υποδηλώνουν ότι είναι λιγότερο πιθανό να ασχοληθούμε με την προσπάθεια να θυμόμαστε πράγματα αν γνωρίζουμε ότι όλα είναι αποθηκευμένα για εμάς αλλού στο cloud ή στις συσκευές μας.
Αυτή δεν είναι μια συνειδητή επιλογή, αλλά, σε κάποιο επίπεδο, οι εγκέφαλοί μας απλά δεν ενοχλούνται να θυμούνται πράγματα στη μνήμη με τον ίδιο τρόπο.
Υπάρχουν όμως άλλες λιγότερο μηχανικές και εγγενώς αισιόδοξες θεωρίες για αυτό. ΕΝΑ Μελέτη Πανεπιστημίου του Ουισκόνσιν 2011 διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες που ζήτησαν να πληκτρολογήσουν 40 γεγονότα ήταν πιο πιθανό να θυμούνται τα κομμάτια της ασήμαντης εμπειρίας όταν τους είπαν ότι το έγγραφο θα διαγραφεί στο τέλος του τεστ.
Με άλλα λόγια, ο εγκέφαλος βελτιστοποιείται στην πραγματικότητα με την ανάθεση εξωτερικών αναμνήσεων, αντί να εξασθενεί. Πράγματι, ένα δεύτερο μέρος της μελέτης αποκάλυψε ότι οι συμμετέχοντες είχαν περισσότερες πιθανότητες να θυμούνται τη θέση του φακέλου του υπολογιστή που περιέχει τα γεγονότα, παρά τα ίδια τα γεγονότα. Κατάθλιψη, αλλά αποτελεσματική.
Φυσικά, υπάρχει μια σχολή σκέψης που λέει ότι αυτό είναι απλώς μια επέκταση αυτού που κάναμε πάντα - μια μορφή διαλογικής μνήμης, όπου οι ομάδες μοιράζονται αναμνήσεις. Δεν χρειάζεται να θυμάμαι τα γενέθλια των ξαδερφών μου, γιατί ο σύζυγός μου τα γνωρίζει - κάτι τέτοιο.
Ο ψυχολόγος που ήρθε με την υπόθεση της transactive memory το 1985, Daniel Wegner, είπε στο περιοδικό Harvard ότι πιστεύει ότι το Διαδίκτυο έχει γίνει ένα εκτεταμένο - και ιδιαίτερα γνωστό - μέρος αυτής της συλλογικής κοινωνικής μνήμης: Γινόμαστε μέρος του Διαδικτύου κατά κάποιον τρόπο. Γινόμαστε μέρος του συστήματος και καταλήγουμε να το εμπιστευόμαστε.
Γνωστική εκφόρτωση
Αυτό είναι καλό για σκληρά γεγονότα που έχετε υποβάλει εσείς - όταν τα γενέθλια του ξαδέλφου σας είναι σε ένα ημερολόγιο Google, για παράδειγμα - αλλά τι γίνεται όταν βασίζεστε στις γνώσεις άλλων ανθρώπων; Θεωρητικά, έχουμε ένα υγιές επίπεδο δυσπιστίας για ό, τι μας λέει το Διαδίκτυο, με το 98% των ανθρώπων που δυσπιστούν το Διαδίκτυο ως πηγή πληροφοριών σύμφωνα με μια έρευνα του 2012 , αλλά γνωρίζουμε ότι ακόμη και οι πληροφορίες που εμπιστευόμαστε ενστικτωδώς μπορούν να μας κάνουν να αμφιβάλλουμε.
Η γνωστική εκφόρτωση είναι παρόμοια με την Ψηφιακή αμνησία, καθώς οι εγκέφαλοί μας χρησιμοποιούν αποτελεσματικά το Διαδίκτυο ως εξωτερικό σκληρό δίσκο. Αυτό σημαίνει ότι απλά δεν αποθηκεύετε όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα στον εγκέφαλό σας.
Για παράδειγμα, όταν πρέπει να θυμάστε μια συνταγή, μπορείτε να απομνημονεύσετε κάθε συστατικό και τις οδηγίες μαγειρέματος. Όμως, με το Διαδίκτυο τόσο κοντά, δεν χρειάζεται να το κάνετε αυτό. Έχετε προσθέσει σελιδοδείκτη για τη συνταγή και έτσι δεν θυμάστε τις λεπτομέρειες ή τον τρόπο παρασκευής της.
Σε μια Μελέτη 2016 , εκείνοι που χρησιμοποίησαν το Διαδίκτυο για να απαντήσουν σε απλές ερωτήσεις δεν είχαν καλή απόδοση σε άλλα στάδια της μελέτης όπου δεν χρησιμοποίησαν το Διαδίκτυο. Αυτό θα μπορούσε να δείξει ότι η χρήση του Διαδικτύου κάνει τον εγκέφαλό μας τεμπέλης. Θεωρητικά, όσοι από εμάς χρησιμοποιούμε το Διαδίκτυο πιο συχνά για να απαντήσουμε σε ερωτήσεις, έχουν μειωθεί οι ικανότητες επίλυσης προβλημάτων.
Αυτό είναι παρόμοιο με μια άλλη μελέτη Αυτό δείχνει ότι οι άνθρωποι ήταν λιγότερο πιθανό να θυμούνται τις λεπτομέρειες των εκθεμάτων σε ένα μουσείο εάν είχαν ψηφιακή φωτογραφική μηχανή για φωτογραφίες.
Οι φόβοι της σχετικής με το Διαδίκτυο γνωστικής εκφόρτωσης είναι ότι τα άτομα που χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο πιο συχνά δεν εμπιστεύονται το μυαλό τους και ως εκ τούτου βασίζονται σε εξωτερικές επιρροές για ακόμη και τις πιο βασικές γνώσεις.
Μπορείτε να συγκεντρωθείτε;
Έπειτα υπάρχει συγκέντρωση: έχουν γραφτεί πολλά για τον αντίκτυπο του Διαδικτύου στην ικανότητά μας να αποφεύγουμε περισπασμούς και να συγκεντρώνουμε, αλλά μεγάλο μέρος του είναι ανέκδοτο. Με μια ευρύτερη έννοια, άλλοι παράγοντες θα μπορούσαν να είναι εξίσου υπεύθυνοι για τη συλλογική έλλειψη εστίασης.
Windows 10 πρόσφατοι φάκελοι
Το Διαδίκτυο μας βοηθά να κάνουμε ένα πράγμα πάνω απ 'όλα? εξοικονόμηση χρόνου. Δυστυχώς, μας βοηθά επίσης να κάνουμε πολλές εργασίες με τέτοιο τρόπο ώστε καμία εργασία να μην τραβάει την προσοχή μας. Ωστόσο, είμαστε τόσο συνηθισμένοι να κάνουμε πολλά πράγματα ταυτόχρονα (βλέποντας τηλεόραση και γράφοντας ένα έγγραφο όρων για παράδειγμα) που δεν μαθαίνουμε όσο μπορούμε.
Μια ιδιαίτερα συναρπαστική μελέτη διαπίστωσε ότι Τα μέλη της φυλής της Ναμίμπια Himba που πρόσφατα μετακόμισαν σε αστικούς οικισμούς είχαν πολύ πιο αδύναμα επίπεδα συγκέντρωσης από τους συγχρόνους τους που είχαν διατηρήσει την παραδοσιακή τους αγροτική ύπαρξη.
Ο Nicholas Carr, ο συγγραφέας του The Shallows: Τι κάνει το Διαδίκτυο στους εγκεφάλους μας, εκτιμά ότι πολλά από αυτά μπορούν να αναιρεθούν ξοδεύοντας περισσότερο χρόνο από το Διαδίκτυο και η πλαστικότητα των εγκεφάλων μας υποδηλώνει ότι πρέπει να έχει αντίκτυπο. Αλλά σε μια κοινωνία που βασίζεται τόσο πολύ στη σύνδεση, υπάρχει πραγματικά κάποιο πλεονέκτημα να πολεμήσουμε τον τρόπο με τον οποίο οι εγκέφαλοί μας έχουν προσαρμοστεί στην ψηφιακή μας ζωή, εκτός από την ασταθή νοσταλγία;
Ίσως όχι, αν και όπως συμβαίνει σχεδόν με τα πάντα στον εγκέφαλο, μια τεράστια ποσότητα παραμένει άγνωστη, ακόμη και αν η χρήση του διαδικτύου ως πρόσθετη αποθήκευση μνήμης φαίνεται ωραία και επιβλητική. Κανείς δεν ξέρει τώρα ποια είναι τα αποτελέσματα αυτών των εργαλείων στη λογική σκέψη, μας υπενθυμίζει ο Wegner.
