Κακό παλιό μετάλλιο τιμής. Το παιχνίδι που ξεκίνησε τον ιστορικό FPS του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου μαζεύει εδώ και χρόνια, παρακολουθώντας δυστυχώς ενώ άλλες σειρές κλέβουν τη βροντή του. Τα παλιά σετ Saving Private Ryan έχουν γίνει κουρασμένα κλισέ, και η παλιά βόμβα –αυτή η επίθεση– ότι οι ρουτίνες έχουν μεγαλώσει. Πώς κάνετε τον αγαπημένο πόλεμο των παιχνιδιών να φαίνεται καινούργιος και συναρπαστικός για άλλη μια φορά;
Ευτυχώς, το Μετάλλιο της Τιμής: Η Airborne έχει μια καλή ιδέα - εάν το να βάλεις τον εαυτό σου στη μάχη δεν είναι αρκετά τρομακτικό, πώς να πετάξεις τον εαυτό σου από ένα αεροπλάνο πρώτα; Βασιζόμενοι χαλαρά στις εκμεταλλεύσεις των αμερικανικών αερομεταφερόμενων συντάξεων κατά τη διάρκεια της επίθεσης στην Ευρώπη το 1944, κάθε αποστολή ξεκινά με εσάς και την ομάδα σας σε ένα γεμάτο αεροπλάνο, ετοιμάζοντας να εκτοξευτείτε πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Καθώς το αλεξίπτωτο επιπλέει στους χάρτες του παιχνιδιού, μπορείτε να κατευθύνετε την κάθοδο σας και να προσγειώνεστε αρκετά όπου θέλετε. Επιλέξτε προσεκτικά και θα προσγειωθείτε με συμμάχους για να σας προστατεύσουν ή με έκπληξη στο πλευρό σας. Επιλέξτε άσχημα και θα σας γεμίσουν σφαίρες.
Αυτό από μόνο του δεν θα είχε μεγάλη διαφορά αν η EA δεν είχε αποφασίσει να κάνει το Airborne ένα πιο ανοιχτό, ελεύθερο παιχνίδι από ό, τι συνηθίζαμε. Οι πρόσφατοι σκοπευτές του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, ειδικά το Call of Duty 2, έχουν εξαρτηθεί από ενορχηστρωμένα επίπεδα που σας διοχετεύουν μέσω μιας σειράς δραματικών σκηνικών. Το Airborne σας δίνει απλώς έναν μεγάλο χάρτη που παίρνει ένα τεράστιο κομμάτι μιας πόλης, κωμόπολης ή πεδίου μάχης και μια σειρά στόχων που πρέπει να ολοκληρωθούν. Αν και το παιχνίδι ρίχνει σε νέες αποστολές, το πώς και πότε τα κάνετε εξαρτάται από εσάς.
Ένα παιχνίδι σαν αυτό παραμένει ή πέφτει στην ποιότητα του AI, αλλά εδώ είναι πολύ καλό. Τα δικά σας στρατεύματα έχουν την τάση να αντιμετωπίζουν ενέδρες και να τους παρέχουν υποστήριξη ή να τους οδηγούν περαιτέρω μέσα από τις φωλιές και τα οδοφράγματα των πολυβόλων, και θα σας δώσουν ένα χέρι σε αντάλλαγμα. Οι Ναζί, εν τω μεταξύ, δεν είναι ικανοποιημένοι να καθίσουν και να κάνουν την παλιά ρουτίνα πάπιας και φωτιάς. Θα σας ξεπεράσουν, θα επανατοποθετηθούν στο κάλυμμα ή θα βιάσουν και θα επιτεθούν όταν πιστεύουν ότι είστε ευάλωτοι.
Η Airborne κάνει λίγη προσποίηση για τον ρεαλισμό, αλλά είναι ίσως το καλύτερο γι 'αυτό. Ένα σύστημα ανταμοιβών σε στιλ arcade για επιτεύγματα σκοπευτικής ικανότητας ή ακριβή αλεξίπτωτο, σας κάνει να νιώθετε σαν να πετυχαίνετε κάτι, καθώς και να σας δίνετε μπόνους όπλων που βοηθούν στη διευκόλυνση της δουλειάς σας. Η Airborne απορρίπτει επίσης το σύστημα υγείας επαναφόρτισης του Call of Duty 2 υπέρ ενός πιο παραδοσιακού μετρητή τεσσάρων ράβδων που διασπάται γρήγορα κάτω από βαριά φωτιά. Αυτό διατηρεί την ένταση υψηλή, αλλά οδηγεί επίσης στη μεγαλύτερη μαύρη κηλίδα του παιχνιδιού. Αποφύγετε μερικές εξαιρέσεις, το παιχνίδι ελέγχει μόνο την πρόοδό σας όταν ολοκληρώνετε έναν στόχο. Πεθαίνετε λίγο πριν φτάσετε σε αυτό, και μπορεί να βρεθείτε για άλλη μια φορά με αλεξίπτωτο και να παλεύετε ξανά με την ίδια ακολουθία των Ναζί. Αυτό μπορεί να κάνει ορισμένα τμήματα του παιχνιδιού αργή, αλλά από τη θετική πλευρά, το απρόβλεπτο AI σταματά το παιχνίδι να γίνεται πολύ επαναλαμβανόμενο.
Όσον αφορά την παρουσίαση, η Airborne είναι εκεί με τα καλύτερα παιχνίδια FPS. Ο κινητήρας Unreal 3 προσφέρει λεπτομερείς χαρακτήρες και ρυθμίσεις και μια σειρά από φανταστικό φωτισμό, θόλωμα μετά την επεξεργασία και εφέ βάθους πεδίου.
πώς να προσθέσετε φίλους στην εφαρμογή μετρητών
Εν τω μεταξύ, τόσο τα φρενήρη ηχητικά εφέ όσο και η αυξανόμενη βαθμολογία κάνουν εξαιρετική δουλειά για την οικοδόμηση της ατμόσφαιρας. Είναι κρίμα που η φυσική στο παιχνίδι περιορίζεται σε πτώματα κουρελιών και ότι τόσο λίγο από το τοπίο είναι καταστρεπτικό. Συνολικά, ωστόσο, αυτή είναι μια καλή επιστροφή στη φόρμα για το Μετάλλιο της Τιμής. Ακόμα κι αν συνεχίζουμε να ανατινάμε τις ίδιες παλιές μπαταρίες και να απωθούμε τις ίδιες γερμανικές αντεπιθέσεις όπως και πριν, η Airborne βρήκε μια συναρπαστική και υποχρεωτική νέα ιδέα.
