Η ιστορία των διαστημικών ταξιδιών είναι γεμάτη με ανθρώπινα ονόματα: Buzz Aldrin, Yuri Gagarin, Neil Armstrong, Sally Ride, Valentina Tereshkova, Chris Hadfield… Θα μπορούσα να συνεχίσω. Υπάρχουν, ωστόσο, μια επιλογή από άλλα ονόματα που οφείλουμε σε αυτά που είναι λιγότερο γνωστά. Ίσως έχετε ακούσει για τη Λάικα, το πρώτο σκυλί στο διάστημα, αλλά τι γίνεταιFélicette, Enos και Albert II;
Η ιστορία των ζώων στο διάστημα είναι συναρπαστική, και μερικές φορές, είναι πολύ θλιβερό. Αυτό το κομμάτι δεν θα επικεντρωθεί στο Η χρήση σκύλων από τους Σοβιετικούς - καλύπτεται διεξοδικά εδώ από τον Duncan Geere - αλλά θα δώσει μια εικόνα για τον παγκόσμιο διαστημικό αγώνα των ζώων που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Το Start small είναι γενικά μια καλή φιλοσοφία με τα περισσότερα έργα, και αυτή ήταν η προσέγγιση της Αμερικής στις πρώτες διαστημικές αποστολές ζώων. Όταν ο πύραυλος V-2 ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1947, οι επιβάτες στο πλοίο ήταν μια δέσμη μύγας με φρούτα, που στάλθηκαν στο διάστημα για να δοκιμάσουν τα αποτελέσματα της ακτινοβολίας σε μεγάλα υψόμετρα. Εκπληκτικά, αφού η κάψουλα Blossom εκτοξεύτηκε 106 μίλια στον ουρανό, οι μύγες φρούτων ανακτήθηκαν ζωντανά - δίνοντας σε όλους τους ενδιαφερόμενους απίστευτα υψηλές προσδοκίες που ήταν δύσκολο να ικανοποιηθούν.
Σίγουρα, το επόμενο ζώο που μπήκε στο διάστημα δεν ήταν τόσο τυχερό. Albert II - ο πίθηκος rhesus, όχι ο πρώην βασιλιάς του Βελγίου - εισήλθε στο διάστημα στις 14 Ιουνίου 1949, αλλά πέθανε όταν το αλεξίπτωτο του απέτυχε να αναπτυχθεί. Παρόμοιες μοίρες έπεσαν στους Albert III, IV και V, με κάθε μέλος της γραμμής Simian είτε να πεθαίνει σε κρούση είτε νωρίτερα.
Σε γενικές γραμμές, το να είσαι μαϊμού στη NASA τη δεκαετία του 1940 και του 50 δεν ήταν μια μεγάλη κίνηση σταδιοδρομίας, με περίπου τα δύο τρίτα των πιθήκων να πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της αποστολής ή λίγο μετά την επιστροφή στη Γη. Οι πίθηκοι αναισθητοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια των αποστολών, οπότε οι τελευταίες στιγμές τους θα ήταν τουλάχιστον λιγότερο τραυματικές από ό, τι θα μπορούσαν να ήταν.
Δέκα χρόνια μετά τον Άλμπερτ Β έφτασε στο διάστημα ήρθε ο Άμπλε και η Μις Μπέικερ: οι πρώτοι πίθηκοι που έφτασαν στο διάστημα και ζούσαν για να πουν την ιστορία. Επιβίβαση στον πύραυλο Jupiter AM-18 στις 28 Μαΐου 1959, ο Able (ένας πίθηκος rhesus) και η Miss Baker (ένας πίθηκος σκίουρος) ταξίδεψαν 10.000 μίλια / ώρα σε ύψος 360 μιλίων, σε μια πτήση που διήρκεσε ένα τέταρτο της ώρας με εννέα λεπτά αδυναμία
Μετά το σύντομο ξόρκι τους στο διάστημα, και οι δύο πίθηκοι προσγειώθηκαν στον ωκεανό, για ανάκτηση από ένα πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ που διευθύνεται από τον Joseph Guion. Αυτός είπε στη NASA :Δεν ξέραμε ακόμα αν οι πίθηκοι ήταν ζωντανοί γιατί δεν είχαμε την τηλεμετρία. Και έτσι ένας τεχνικός έτρεξε στο πίσω άκρο του και συνδέθηκε και είπε, 'Είναι ζωντανοί!' Έτσι όλοι πήγαν 'Yay!' Και τότε μπορούσα επιτέλους να πω, 'Αχ!' Χαλαρώστε.
πώς να διαγράψετε αντίγραφα ασφαλείας του μηχανήματος χρόνου
Η νίκη της Άμπελ δεν κράτησε πολύ, καθώς πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα λόγω αναισθητικής αντίδρασης, αλλά η Μις Μπέικερ συνέχισε να ζει άλλα 25 χρόνια, τελικά πέθανε το 1984 στην ώριμη ηλικία των μαϊμού των 27 ετών. τις υπόλοιπες μέρες της στο Κέντρο Διαστημικών και Πυραύλων των ΗΠΑ στο Χάντσβιλ, λαμβάνει περισσότερα από 100 τεμάχια αλληλογραφίας θαυμαστών ανά ημέρα . Προφανώς μέχρι σήμερα, οι άνθρωποι εξακολουθούν περιστασιακά να αφήνουν μπανάνες στον τάφο της.Πήρε ένα μετάλλιο από την ASPCA. Είναι η πρώτη φορά που το ASPCA αναγνώρισε πραγματικά ένα πείραμα σε ζώα, εξήγησε ο Joseph Guion.
Δείτε σχετικές Dogs in Space: Γνωρίστε τους ήρωες του διαστημικού προγράμματος της Σοβιετικής Ένωσης Το διαστημικό όπλο δεν είναι μια επιστροφή στους οπλισμένους αστροναύτες Αλκοόλ στο διάστημα: Από το κρασί της κοινωνίας στο ουίσκι μηδενικής βαρύτητας Ενώ οι Αμερικανοί είχαν ανάμεικτη επιτυχία με σιμιάνους, το
Με κουνέλια και σκύλους που αντιπροσωπεύουν το οικογενειακό κατοικίδιο μπροστά στο διάστημα, μπορεί να υποθέτετε ότι οι γάτες ήταν εκτός τραπεζιού εξαιτίας της ύπαρξης γατών. Όχι έτσι: οι Γάλλοι έκαναν τη δουλειά τους για τη δημιουργία υποβρυχίου ζωολογικού κήπου στέλνοντας μια γάτα που ονομάζεταιΦελικέταστο διάστημα. Σύμφωνα με αναφορές, μια άλλη γάτα - ο Felix - επρόκειτο να σταλεί στο διάστημα, αλλά διέφυγε την ημέρα πριν από την εκτόξευση, κάνονταςΦελικέταένα υποκατάστατο της τελευταίας στιγμής. Άλλοι αμφισβητούν αυτόν τον λογαριασμό , ωστόσο. Σε κάθε περίπτωση, οι Γάλλοι σίγουρα εκπαιδευμένες γάτες για διαστημικά ταξίδια…
… Και στις 18 Οκτωβρίου 1963Φελικέταεκπλήρωσε το πεπρωμένο που ήταν μόνο ημι-προετοιμασμένη για να είναι η πρώτη γάτα στο διάστημα.Φελικέταεπέζησε από την εκτόξευση και επέστρεψε στη Γη και μεταφέρθηκε στα εργαστήρια CERMA για μερικούς μήνες περαιτέρω μελέτης. Στη συνέχεια αποβλήθηκε, προκειμένου να εξεταστούν περαιτέρω τα ηλεκτρόδια που εμφυτεύθηκαν στον εγκέφαλο πριν από την πτήση.
πώς να αλλάξετε την ηλικία σας στο tik tok
Όχι όλα που στάλθηκαν στο διάστημα δεν ήταν στο γούνινο άκρο του ζωικού φάσματος. Οι βάτραχοι ήταν απρόθυμοι εξερευνητές πολλές φορές , αλλά το πιο ενδιαφέρον ερπετό για εξερεύνηση του διαστήματος είναι η χελώνα. Και όταν γράφω εξερεύνηση εκεί, το εννοώ πραγματικά - ενώ παλαιότερα παραδείγματα πιθήκων, σκύλων και γατών μπήκαν σε χαμηλή τροχιά πριν επιστρέψουν με ασφάλεια (ή όχι) στη Γη, το Σοβιετικό Zond 5 έστειλε ένα ζευγάρι χελώνες γύρω από το φεγγάρι τον Σεπτέμβριο του 1968 - δέκα μήνες πριν από την προσγείωση των ανθρώπων στην επιφάνεια. Ο Ατλαντικόςεξηγεί ότι ενώ οι χελώνες έχασαν περίπου το 10% του βάρους τους από το ταξίδι τους και είχαν κάποια προβλήματα με το συκώτι και τη σπλήνα τους, ήταν αρκετά φυσιολογικές με υγιή όρεξη. Δεν είναι ξεκάθαρο τι συνέβη με το ζευγάρι μετά από αυτό το σύντομο ξόρκι στο προσκήνιο των μέσων ενημέρωσης, αλλά δεδομένου ότι οι χελώνες μπορούν να ζήσουν για δεκαετίες, είναι απολύτως πιθανό να εξακολουθούν να γευτούν αγγούρι μέχρι σήμερα.
(Δεν είναι σαφές γιατί το απόσπασμα ειδήσεων παραπάνω λέει χελώνες - είναι σίγουρα χελώνες, όπως δείχνει η παρακάτω εικόνα.) 
Παρά αυτήν την επιτυχία, οι χιμπατζήδες πηδούν αμέσως στα δυτικά μας μυαλά όταν σκεφτόμαστε ζώα στο διάστημα και αυτό είναι γενικά κάτω από τον Χαμ. Ως οι πιο κοντινοί συγγενείς μας, οι χιμπατζήδες θεωρούνταν μοναδικά κατάλληλοι για τη δουλειά στο χέρι: είναι η πράξη προθέρμανσης για τους πρώτους ανθρώπους στο διάστημα.
Σε αντίθεση με τους παλαιότερους σιμιάντες που έκαναν το ταξίδι στο διάστημα, οι οποίοι ήταν υπό αναισθητικό για την πτήση, ο Ham δεν γνώριζε μόνο πλήρως, αλλά εκπαιδεύτηκε να χειρίζεται τα μηχανήματα. Αυτό θα εξασφάλιζε ότι οι άνθρωποι θα είχαν όλες τις ικανότητές τους για αυτούς όταν βρίσκονται έξω από την ατμόσφαιρα της Γης. Η διαδικασία εκπαίδευσης για χιμπατζήδες; Πολύ παρόμοιο με αυτό που υπέστησαν οι μελλοντικοί ανθρώπινοι αστροναύτες, σύμφωνα με ΖΩΗπεριοδικό :Μετά τη θεραπεία τους από ασθένειες και παράσιτα της ζούγκλας, ένα ειδικό σώμα κτηνιάτρων… παρακολούθησε την σκελετική τους ανάπτυξη με περιοδικές εξετάσεις ακτινογραφίας και τους έδωσε τακτικές εξετάσεις καρδιάς, μυών και αυτιών-μύτης και λαιμού.
Ο Χαμ - ένα αρκτικόλεξο για το Ιατρικό Κέντρο Holloman Aerospace όπου εκπαιδεύτηκε - ήταν σε μια αρχική λίστα 40 40 χιμπατζήδων που εκπαιδεύτηκαν για την αποστολή, τελικά υποχώρησε σε έξι. Από εκεί, ο Ham επιλέχθηκε λόγω της ικανότητάς του να εκτελεί χειροκίνητες εργασίες. Χρησιμοποιώντας ηλεκτροπληξίες και σφαιρίδια μπανάνας για θετική και αρνητική ενίσχυση, ο Ham εκπαιδεύτηκε να τραβήξει μοχλό σε απόκριση σε ένα μπλε φως που αναβοσβήνει μέσα σε πέντε δευτερόλεπτα.
Ο Ham απογειώθηκε από το Cape Canaveral στις 16.55GMT στις 31 Ιανουαρίου 1961 και απέδειξε με επιτυχία ότι τα σχέδια της NASA ήταν βιώσιμα, ακόμα κι αν σχεδόν όλα πήγαν στραβά με την ίδια την αποστολή. Οι υπολογιστές ανέφεραν πτώση της παροχής οξυγόνου, προκαλώντας την αποβολή της αποστολής, αλλά λόγω μιας άλλης βλάβης - η διαδρομή πτήσης ήταν ένας βαθμός υψηλότερος από το προβλεπόμενο - η κάψουλα Mercury με το Ham επί του σκάφους ήταν ήδη 157 μίλια μακριά από τη Γη: σημαντικά υψηλότερη από την Προορίζονται 115 μίλια. Κατά την επιστροφή του στη Γη, ο Χαμ ξεπέρασε το σημείο προσγείωσης και υπήρχε καθυστέρηση τριών ωρών προτού βρεθεί, με μόνο μώλωπες για να δείξει την ασυνήθιστη μέρα που είχε. Εκείνη την εποχή, Το περιοδικό LIFE ανέφερε ότι με το άνοιγμα της κάψουλας του Χαμ στηρίχτηκε για το χειρότερο, οι επιστήμονες συναντήθηκαν με μια χαρούμενη θέα:Αρχικά ένα χέρι σπρώχτηκε για να ταρακουνήσει τον ανήσυχο κτηνίατρο, και μετά ο Χάμ βγήκε έξω, σπρώχνοντας περήφανα.
Για έξι και μισό λεπτό από την πτήση των 16 λεπτών, το Ham των 30 δευτερολέπτων ήταν χωρίς βάρος και οι αντιδράσεις του ήταν οριακά πιο αργές από ό, τι στη Γη, ανοίγοντας το δρόμο για να ακολουθήσουν οι αστροναύτες στο διάστημα αργότερα από το χρόνο. Ο Χαμ, από την πλευρά του, αποσύρθηκε στο ζωολογικό κήπο της Ουάσιγκτον, όπου έζησε για άλλα 17 χρόνια.
Αυτή είναι μια σχετικά χαρούμενη ιστορία - καθώς ο πειραματισμός σε ζώα - αλλά ελευθερώνεται μια σκέψη για τον συχνά ξεχασμένο αστροναύτη χιμπατζής Enos. Όχι μόνο η εκπαίδευση του Enos ήταν πολύ πιο αυστηρή από την Ham, αλλά και ως Ο Ατλαντικόςεξηγεί , λόγω δυσλειτουργίας στο όχημα, υπέστη 76 τρομακτικά 76 ακούσια ηλεκτρικά σοκ ενώ ήταν στο διάστημα. Όπως και ο Ham, ο Enos εκπαιδεύτηκε να ανταποκρίνεται σε σοκ και θετική ενίσχυση, αλλά ο μεσαίος μοχλός λειτούργησε, διασφαλίζοντας ότι ανεξάρτητα από το τι έκανε ο φτωχός Enos, έλαβε ένα σοκ - 76 από αυτούς συνολικά. Ο μπερδεμένος χιμπατζής τράβηξε διάφορους μοχλούς για να προσπαθήσει να λύσει το παζλ χωρίς αποτέλεσμα.
Η NASA εξέπληξε την επιμονή του παρά τη δοκιμασία, σημειώνοντας αυτό η δυσλειτουργία του κεντρικού μοχλού, η οποία είχε ως αποτέλεσμα το άτομο να δέχεται 35 σοκ στη δεύτερη συνεδρία του προβλήματος περίεργης, δεν διέκοψε την επόμενη απόδοσή του… Και επίσης, τα 41 σοκ που ελήφθησαν κατά τη διάρκεια της τρίτης περιόδου περιέργειας δεν επηρέασαν την απόδοση κατά την επόμενη τέταρτη συνεδρία των εργασιών CA-DA.
Όταν ανακτήθηκε πίσω στη Γη - και πάλι σε διαφορετική τοποθεσία από εκείνη που σκόπευε η NASA - είχε σκίσει τους αισθητήρες του και αφαιρούσε με βία τον καθετήρα ούρων ενώ το μπαλόνι ήταν ακόμη φουσκωμένο. Όποιος ελπίζει για ένα ευτυχισμένο τέλος μετά από όλο αυτό το τραύμα θα απογοητευτεί: Ο Ένος πέθανε λίγο μετά από ένα χρόνο αργότερα από δυσεντερία.
Δεν πρόκειται για μια ευχάριστη νότα, αλλά μια συναρπαστική. Κάποιοι θα υποστηρίξουν - όπως έκανε ο Ρώσος επιστήμονας Oleg Gazenko που εργάστηκε στο ταξίδι της Λάικα - ότι δεν θα έπρεπε να το κάνουμε. Υπάρχει μια πραγματική αίσθηση ότι μια χώρα με λάτρεις των ζώων θα αγωνιζόταν να είναι συμπαθητική για τους στόχους της NASA αν γνώριζε την αναταραχή που αντιμετώπισαν οι αισιόδοξοι και ασυνήθιστοι πιλότοι δοκιμών της. Πράγματι, ο Χαμ πήρε ένα όνομα μόνο όταν ήταν πίσω ασφαλής και υγιής, η NASA φαινόταν επιφυλακτική για τον κακό τύπο θανάτου ενός κατονομαζόμενου πιλότου - ακόμα κι αν ήταν χιμπατζής.
Από την άλλη πλευρά, χωρίς τις πτήσεις των διαφόρων σκύλων, χιμπατζήδων, πιθήκων, χελωνών, κουνελιών και γατών στο διάστημα, θα είχαμε προσγειωθεί στο φεγγάρι το 1969; Ενδεχομένως, αλλά θα ήταν ένα ακόμη μεγαλύτερο άλμα για την ανθρωπότητα χωρίς το ζωικό βασίλειο να ανοίξει πρώτα το μονοπάτι.
πώς να αποκτήσετε φύλλα Google για να σταματήσετε τη στρογγυλοποίηση
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΟΜΕΝΟ: Η ιστορία των σκύλων στο διάστημα
Εικόνες: ΝΑΣΑ , Toledo Blade μέσω των Ειδήσεων Google , Energia.ru , Δημόσιος τομέας.
