Αχ, Half-Life: το μοναδικό σύμπαν παιχνιδιών για το οποίο κανείς δεν φαίνεται να έχει κακή λέξη. Και δεν αποτελεί έκπληξη, με καλύτερη φωνητική δράση, καλύτερη πλοκή, καλύτερα γραφικά και μηχανή παιχνιδιών και καλύτερο gameplay από οποιοδήποτε άλλο shooter πρώτου προσώπου στην ιστορία του κόσμου. Επομένως, το να πούμε ότι η νέα εκδρομή είναι σχεδόν ίδια είναι λιγότερο καταδικαστική από ό, τι θα μπορούσε να είναι. Αλλά εξακολουθεί να είναι καταδικαστική δήλωση.
γιατί ένα airpod δεν λειτουργεί
Επειδή το επεισόδιο One είναι ένα αστείο ψάρι παντού. Δεν είναι πραγματικά ένα πακέτο αποστολής και σίγουρα δεν είναι ένα εντελώς νέο παιχνίδι. Δεν είναι καν ένα επεισόδιο με την έννοια του Star Wars prequel που μπορεί να περιμένετε. Ο καλύτερος τρόπος για να το περιγράψετε είναι απλά ως πακέτο επέκτασης. Σας βάζει πίσω στη δράση από την ακριβή στιγμή που το Half-Life 2 σταμάτησε και συνεχίζετε από εκεί και πέρα. Ο λόγος για την ετικέτα Episode One είναι ότι είναι το πρώτο από τα επεισόδια επέκτασης που κυκλοφόρησαν και συνεχίζουν την ιστορία. Η ίδια η Valve περιγράφει το παιχνίδι ως μια περιπέτεια τεσσάρων έως έξι ωρών με μεγαλύτερη πυκνότητα και λεπτομέρεια από τις μη επεισοδιακές κυκλοφορίες. Δηλαδή ότι πολλά συμβαίνουν αρκετά γρήγορα και ξαφνικά τελειώνουν.
Ενώ ένα νέο επεισόδιο είναι καλό από την άποψη της συνέχισης της ιστορίας, είναι πραγματικά λίγο περισσότερο το ίδιο. Δεν υπάρχουν νέα όπλα, δεν υπάρχουν νέες ρυθμίσεις, ούτε νέα τίποτα εκτός από έναν πιο άσχημο τύπο ζόμπι. Τις περισσότερες φορές, παλεύεις πίσω και πίσω στους ίδιους παλιούς δρόμους και αποχέτευσης της Πόλης 17. Πρώτον, σε μια προσπάθεια να καθυστερήσει η Ακρόπολη από το να σκάσει και να πάρει τους κατοίκους της πόλης μαζί της και μετά σε μια προσπάθεια να ξεφύγουν από αυτό πριν πραγματικά σκάσει. Δεν έχει περάσει πολύς καιρός να βιώσετε σοβαρό gameplay dej vu καθώς εμφανίζεται ένα από αυτά τα ενοχλητικά μαχητικά Combine και αρχίζετε να τρέχετε με τον εκτοξευτή πυραύλων που τυχαία ξαπλώνει στο έδαφος, περνώντας από αυτό το γνωστό πάπια-φωτιά -επαναλάβετε την ακολουθία που θα έχετε βιώσει για πρώτη φορά στο φάρο δίπλα στην ακτή. Υπάρχουν ένα ή δύο δροσερά κομμάτια που περιλαμβάνουν το ρομπότ κατοικίδιο ζώο του Alyx, αλλά κανένα στην επική κλίμακα αυτών που βρίσκονται στο παιχνίδι πλήρους μήκους και κανένα από τα επίπεδα αναπνοής σε αντίθεση με τις σκηνές δράσης.
Θετικά σημεία; Λοιπόν, είναι πιο όμορφο, με γραφικά πλήρους HDR (υψηλής δυναμικής εμβέλειας) εάν διαθέτετε το υλικό. Η άλλη σημαντική πρόοδος είναι ότι η Alyx, αληθινά αχινός που είναι, σας συνοδεύει για σχεδόν ολόκληρο το επεισόδιο. Υπάρχουν πιο ωραία μονόπετρα, κάποια φλερτ και το αντίγραφο ασφαλείας που προέρχεται από την υποστήριξη πυρκαγιάς της. Αλλά αυτό έχει και ένα μειονέκτημα: δεν είναι εντελώς ανίκητη, αλλά ωστόσο είναι ενοχλητικά ανοσία στα ζόμπι, τα καβούρια και τις αράχνες παρά το γεγονός ότι φοράει τζιν. Τα ίδια τέρατα έχουν τον ήχο επίπεδης γραμμής του προστατευτικού σου στο χτύπημα στα αυτιά σου προτού να φωνάξεις, βγαίνεις από τον ΤΡΟΠΟ μου, ηλίθια αγελάδα! Ω, και τα πυρομαχικά της δεν τελειώνουν ποτέ. Σπάει την αίσθηση της βύθισης και μεγάλο μέρος της έντασης μετατρέπεται σε ενόχληση.
Σε σύγκριση με τους οπαδούς του Opposing Force, το αρχικό πακέτο αποστολής Half-Life, το οποίο σας έπαιζε από μια εντελώς διαφορετική οπτική γωνία, το Episode One αφήνει πολλά να είναι επιθυμητά. Είναι σύντομο, είναι λίγο θαμπό και τα έχετε ξαναδεί. Παίξτε αν είστε μεγάλος θαυμαστής, μην ενοχλείτε αν δεν είστε. Κυλήστε στο επεισόδιο δύο.
