Αισθάνεστε ότι εργάζεστε πάρα πολλές ώρες; Ίσως σας λειτουργούν οι ώρες εργασίας σας.
Το 1930, ο οικονομολόγος John Maynard Keynes (της φήμης των οικονομικών της Κεϋνσιανής) έγραψε ότι η γενιά των εγγονιών του θα είχε πιθανώς ώρες εργασίας μόλις 15 ώρες την εβδομάδα. Όπως πιθανώς έχετε παρατηρήσει, αυτό δεν συνέβη. Στην πραγματικότητα, ο τρόπος που χρησιμοποιούσαμε για να χωρίσουμε τακτοποιημένα την εργασία και την οικιακή ζωή έχει σταδιακά θολή, με τις ώρες εργασίας να μην περιορίζονται πλέον στις 9 π.μ. έως τις 5 μ.μ. - ή μάλιστα στο ίδιο το γραφείο.
Δείτε σχετικό Είναι το Λονδίνο το καλύτερο μέρος για νεοσύστατες εταιρείες στο Ηνωμένο Βασίλειο; Γιατί ένας αγενής υπάλληλος μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη επιχείρηση Γιατί όλες οι επιχειρήσεις πρέπει να έχουν αποθέσει email και να μάθουν να αγαπούν το Slack Το 2017, το
Μπορεί να πιστεύετε ότι ο λόγος που δεν έγινε πραγματικότητα η πρόβλεψη του Κέινς οφείλεται στην αλλαγή της κατάστασης. Παρά τον αυτοματισμό, υπάρχουν ακόμη πολλά να κάνουμε και πολύ λίγες ώρες την ημέρα για να τα κάνουμε. Εάν δεν δουλέψουμε σκληρά, η οικονομία μας θα μειωθεί. Ωστόσο, η σκληρή δουλειά δεν αποτελεί εγγύηση για μια ακμάζουσα οικονομία: οι Έλληνες, όπως και Φορμπς σημειώσεις, στην πραγματικότητα εργάζονται με τις μεγαλύτερες ώρες στην ΕΕ, με μέσο όρο 42 ώρες την εβδομάδα, και δεν είναι ακριβώς η πλουσιότερη χώρα στην Ευρώπη.
Το σουηδικό πείραμα
Απουσιάζει από τη λίστα του Forbes είναι η Σουηδία, αλλά αν πρόκειται να καταρτιστεί νέα σήμερα, θα ήταν κοντά στο κάτω μέρος. Από την περασμένη εβδομάδα, οι Σουηδοί μείωσαν την εργάσιμη ημέρα από οκτώ σε έξι ώρες . Ριψοκίνδυνος? Καθόλου: έχουν από την πλευρά τους έρευνα και από πρώτο χέρι στοιχεία.
Πρώτον, υπάρχουν τα κέντρα εξυπηρέτησης του Γκέτεμποργκ Toyota που άλλαξαν πριν από έξι ώρες πριν από 13 χρόνια. Τώρα, δεν θα εκπλαγείτε όταν ακούτε ότι αυτό είχε ως αποτέλεσμα πιο ευτυχισμένους υπαλλήλους και χαμηλότερο κύκλο εργασιών του προσωπικού, αλλά ίσως είναι πιο εντυπωσιακό να σημειωθεί ότι τα κέρδη έχουν αυξηθεί κατά 25% .
Η έρευνα όχι μόνο διαπίστωσε ότι οι μεγάλες ώρες δεν ισοδυναμούν με περισσότερη παραγωγή, αλλά στην πραγματικότητα οδηγούν συχνά σε λιγότερα.
Σύμπτωση, θα μπορούσατε να πείτε. Η συσχέτιση (τα κέρδη αυξάνονται παρά την πτώση των ωρών) δεν είναι η ίδια με την αιτιώδη συνάφεια (η εργασία λιγότερο οδήγησε σε αύξηση των κερδών). Εντάξει, ας προχωρήσουμε στην έρευνα, της οποίας υπάρχει αξιοπρεπές ποσό. Πρώτα, αν θα συγχωρήσετε λίγο περισσότερη συσχέτιση, αυτό το γράφημα απόο Οικονομολόγος παραστάσεις ότι υπάρχει ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ μεγαλύτερων ωρών και χαμηλότερης παραγωγικότητας, και ο σύνδεσμος φαίνεται να είναι αιτιώδης. Αυτό το έγγραφο σύνθεσης του 2011 εξέτασε τη σχέση μεταξύ παραγωγικότητας και μεγάλων ωρών και όχι μόνο διαπίστωσε ότι οι μεγάλες ώρες δεν ισούται με περισσότερη παραγωγή, αλλά στην πραγματικότητα οδηγούν συχνά σε λιγότερα.
Η άβολη αλήθεια
Στην επιφάνεια των πραγμάτων, αυτό φαίνεται καρύδι. Με περισσότερες ώρες, μπορείτε να κάνετε περισσότερα, σωστά; Αυτό είναι τεχνικά αλήθεια, αλλά σε συνδυασμό με την κούραση και τους περιορισμούς του σώματός μας, η αλήθεια είναι ότι, επειδή έχουμε περισσότερες ώρες διαθέσιμες, δεν σημαίνει ότι θα είμαστε εξαιρετικά αποτελεσματικοί στη συμπλήρωσή τους. Δεν γίνεστε τόσο πολύ, βρήκε η μελέτη και τι πρέπει να κάνετε ξανά.
Η σχέση μεταξύ μικρότερων ωρών και μεγαλύτερης παραγωγικότητας παρατηρήθηκε για πάνω από 150 χρόνια.
Επίσης, αυτή η αναφορά από το Ευρωπαϊκό Ίδρυμα διαπίστωσε ότι εκείνοι με ευέλικτες ώρες ή ρόλους μερικής απασχόλησης ήταν και οι δύο πιο ευτυχισμένοι και πιο παραγωγικοί. ο Επιχειρηματική κριτική του Χάρβαρντ ακόμη και αναφέρει μια μελέτη που αναφέρει ότι οι διευθυντές δεν μπορούν να πουν τη διαφορά μεταξύ εκείνων που εργάζονται 80 ώρες και εκείνων που απλά προσποιούνται. Το γλυκό σημείο, σύμφωνα με τη μελέτη του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος, θα ήταν 30 ώρες εργασίας την εβδομάδα. Αυτό είναι ακόμη διπλάσιο από αυτό που προέβλεπε ο Κέινς, αλλά σαφώς λιγότερος από τον μέσο όρο της Δύσης.
Μην κρατάτε την ανάσα σας για αλλαγή σύντομα: ο σύνδεσμος μεταξύ μικρότερων ωρών και μεγαλύτερης παραγωγικότητας έχει παρατηρηθεί για πάνω από 150 χρόνια. Το Κοινοβούλιο ψήφισε νομοθεσία το 1848 μειώνοντας την εργάσιμη ημέρα σε δέκα ώρες και είδε την παραγωγικότητα να αυξάνεται δραματικά. Στη δεκαετία του 1890, οι εργοδότες έπεσαν το μέσο όρο σε οκτώ ώρες και η παραγωγή βελτιώθηκε για άλλη μια φορά. Αλλά μετά σταματήσαμε, και οι ώρες σταδιακά ανέβηκαν ξανά.
Δεν θα εκπλαγείτε όταν ακούτε ότι ο εργασταολισμός είναι πολύ κακός για εμάς. Το άγχος είναι ένα πράγμα, αλλά ένα μελέτη από το University College του Λονδίνου που αξιολόγησαν περισσότερα από 600.000 δεδομένα των ανθρώπων διαπίστωσαν ότι η εργασία 55 ή περισσότερων ωρών την εβδομάδα έκανε τους ανθρώπους 33% πιο πιθανό να έχουν εγκεφαλικό επεισόδιο από ό, τι στην ομάδα των 35-40 ωρών. Επιπλέον, όσοι είχαν υψηλότερο σετ είχαν 13% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν στεφανιαία νόσο. Ω, και το ανέφερα αυτό επιστήμονες έχουν βρει ότι η αγχωτική εξουδετέρωση της εργασίας μπορεί να οδηγήσει σε νευρικές αλλαγές που καθιστούν δυσκολότερη την αντιμετώπιση του άγχους στο μέλλον;
Γιατί λοιπόν όλοι δουλεύουμε τόσο καταραμένοι;
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες εδώ: πολιτικοί, πολιτιστικοί, ψυχολογικοί, τεχνολογικοί και κοινωνιολογικοί.
Είναι κακό για την εικονική υγεία της επιχείρησης και την κυριολεκτική υγεία των εργαζομένων και δεν προσφέρει πραγματικά απτά οφέλη. Γιατί στη γη δεν έχουμε δώσει προσοχή στην έρευνα και δεν κάναμε κάτι γι 'αυτήν;
πώς να δημιουργήσετε μια λίστα αναπαραγωγής youtube
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες εδώ: πολιτικοί, πολιτιστικοί, ψυχολογικοί, τεχνολογικοί και κοινωνιολογικοί. Οποιοδήποτε από αυτά μπορεί να είναι πιθανό να ξεπεραστεί, αλλά μαζί έρχονται ως ένα άβολο μπερδεμένο πακέτο που είναι πολύ πιο εύκολο να αγνοηθεί.
Ας ξεκινήσουμε με τα τεχνολογικά προβλήματα. Στην επιφάνεια, η τεχνολογία βελτίωσε την ικανότητά μας να εργαζόμαστε αποτελεσματικά και έχει διευκολύνει τα πάντα. Το 1970, εάν εργαζόσασταν σε ένα γραφείο και έρθει κάτι επείγον, θα πρέπει να είστε στο γραφείο σας για να λάβετε την κλήση. Οχι εκεί? Πολύ κακό, τηλεφωνήστε ξανά στις 9πμ. Μπορεί να περιμένει. Σήμερα, πιθανότατα έχετε μια εργασία κινητής τηλεφωνίας - και ακόμη και αν δεν το έχετε, οι πιθανότητες είναι να ελέγχετε το email σας για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Αυτά πιθανότατα δεν προσθέτουν έως και πολλές ώρες ετησίως συνολικά, αλλά θολώνει αποτελεσματικά τη γραμμή μεταξύ της επαγγελματικής και της οικιακής ζωής στο βαθμό που ένα διάλειμμα δεν φαίνεται πλέον σαν διάλειμμα.
Πολιτιστικά, η σκληρή δουλειά είναι συνυφασμένη με την επιτυχία και τον ηθικό χαρακτήρα, ανεξάρτητα από το πόσο αξίζει το έργο.
Στη συνέχεια, φυσικά, υπάρχουν κοινωνιολογικές πιέσεις. Εάν είστε διευθυντής και κοιτάξετε τους ανταγωνιστές σας, όλοι τους εργάζονται εμφανώς πολλές ώρες και τραβούν καθυστερημένους, θα είστε πραγματικά οι πρώτοι που θα δοκιμάσετε και να υποκινήσετε μια πολιτιστική αλλαγή και να κατεβάζετε εργαλεία νωρίς; Τι γίνεται αν δεν λειτουργεί και προκαλείτε τεράστιες απώλειες - ή χειρότερα; Καλύτερα να παραμείνετε απέναντι στον κίνδυνο και να συνεχίσετε με την κύρια ορθοδοξία. Ομοίως, κανένας εργαζόμενος δεν θέλει να είναι αυτός που ξεκινά στις 3.30μμ, ακόμα κι αν έχει κάνει όλη τη δουλειά του. Απλώςφαίνεταικακό - απλώς γράφοντας αυτό το άρθρο κινδυνεύει να με ζωγραφίσει ως αποσπασμένη δουλειά, ακόμα κι αν μείνω αργά για να το τελειώσω.
Αυτό μας φέρνει στον πολιτισμό. Πολιτιστικά, η σκληρή δουλειά είναι συνυφασμένη με την επιτυχία και τον ηθικό χαρακτήρα, ανεξάρτητα από το πόσο αξίζει το έργο. Ο Προτεσταντισμός δεν μπορεί πλέον να είναι η καθοδηγητική θεολογική κάμψη, και η αποφυγή της αιώνιας καταδίκης δεν είναι πλέον το κίνητρο οδήγησης, αλλά η ηθική της Προτεσταντικής εργασίας είναι ζωντανή και καλή, και συχνά υποστηρίζεται ότι είναι η θεμέλιο του καπιταλισμού . Αυτό υποστηρίζεται από πολιτική ρητορική - πόσες φορές ακούσατε τη φράση εργατικές οικογένειες κατά τις γενικές εκλογές του 2015; Το όχι τόσο λεπτό υποκειμενικό νόημα των σκληρών εργαζομένων οικογενειών αναγνωρίζεται ευρέως ως το άξιο. Τώρα μπορείτε να φανταστείτε τους ίδιους πολιτικούς να υποστηρίζουν για μικρότερες ώρες εργασίας; Οι αντίπαλοί τους θα τους έτρωγαν ζωντανά.
Είναι λίγο ανόητο, πραγματικά - και όχι μόνο επειδή η επιστημονική έρευνα υποδηλώνει ότι θα ήταν λογικό, ή ότι υπάρχουν πολλά περισσότερα στη ζωή και μια λειτουργούσα κοινωνία από την εργασία. Η αποδοχή των ανθρώπινων περιορισμών με μικρότερες ώρες θα σήμαινε εταιρείες που πραγματικά δεν μπορούσαν να αντεπεξέλθουν, θα έπρεπε να προσλάβουν επιπλέον προσωπικό, κάτι που θα μείωνε την ανεργία, δηλαδή περισσότερους φόρους για το ταμείο. Εντάξει, αυτό είναι σκόπιμα απλοϊκό, αλλά έχετε την ιδέα.
Όλα αυτά τα πράγματα θα είχαν εξεταστεί προσεκτικά από τη σουηδική κυβέρνηση προτού γίνει η νομοθεσία της εξαήμερης πρωτοβουλίας και ελπίζουμε ότι άλλα έθνη θα παρακολουθούν τι συμβαίνει στενά. Αν όχι, τότε είναι πιθανό να συνεχίσουμε να χτυπάμε το κεφάλι μας σε έναν τοίχο από τούβλα για να φαίνουμε υπεράνθρωπα παραγωγικά, ακόμη και αν η βιολογία μας διασφαλίζει ότι τελικά ξεγελάμε μόνοι μας. Και ίσως οι διευθυντές μας.
Εικόνες: Steve Davidson , Τομ Σελ Μπεν Σάδερλαντ , x1Brett , Κέλι Σκοτ και Guilherme Tavares χρησιμοποιείται στο Creative Commons
