Η μυρωδιά του θανάτου (1895), Edvard Munch
Το 1857, ο ποιητής Charles Baudelaire έγραψε τα ακόλουθα, σε μια εποχή που οι επιστήμονες δεν ήξεραν πραγματικά τι ήταν η μυρωδιά του θανάτου:
Και ο ουρανός παρακολουθούσε αυτό το υπέροχο πτώμα Άνθος σαν ένα λουλούδι. Τόσο τρομακτικό ήταν η δυσωδία που πίστευες Θα λιποθυμήσατε στο γρασίδι. Οι μύγες βρισκόταν στρογγυλεμένες που κοιτούσαν την κοιλιά, Από τα οποία βγήκαν μαύρα τάγματα Από σκουλήκια, που βγήκαν σαν βαρύ υγρό Σε όλη τη διάρκεια αυτών των ζωντανών κουρελιών.
Μερικές δεκαετίες αργότερα, ο Γερμανός γιατρός Ludwig Brieger περιέγραψε, για πρώτη φορά, τις κύριες χημικές ενώσεις που είναι υπεύθυνες για αυτή τη μυρωδιά σαρκικής σάρκας - ένα μείγμα Πουτερσίνη και καδαβερίνη - και από τότε, οι ερευνητές προσπαθούν να διαπιστώσουν πώς οι άνθρωποι αισθάνονται αυτήν την τρομακτική μυρωδιά.
πώς να διαγράψετε ένα cd-r στα Windows 10
Τώρα, μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Υπολογιστική Βιολογία PLOS , μπορεί να έχει απάντηση. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Κίνγκστον όχι μόνο αποκάλυψαν τις βιοχημικές λεπτομέρειες της μυρωδιάς, τα ευρήματα, παράξενα, μπορεί να βοηθήσουν στη θεραπεία σοβαρών διαταραχών της διάθεσης, όπως η κατάθλιψη.
Η μυρωδιά του θανάτου
Η μυρωδιά του θανάτου λέγεται ότι αποτελείται από περισσότερες από 400 πτητικές οργανικές ενώσεις που παράγονται από βακτήρια που διασπώνουν τους ιστούς του σώματος σε αέρια και άλατα.
Τα τελευταία χρόνια, η μυρωδιά του θανάτου έχει γίνει ένα σημαντικό θέμα έρευνας λόγω είναι δυνατό να χρησιμοποιηθεί ως ιατροδικαστικό εργαλείο .
Η ακριβής σύνθεση και η έντασή του θα μπορούσαν να βοηθήσουν στη διάκριση του ανθρώπου από τα ζωικά υπολείμματα, ακόμη και να βοηθήσουν στον προσδιορισμό του χρόνου θανάτου. Τέτοιες πληροφορίες θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κατά την εκπαίδευση σκύλων ανίχνευσης ανθρώπινων υπολειμμάτων, για παράδειγμα
Η αίσθηση της όσφρησης βασίζεται στην ανίχνευση των αερομεταφερόμενων μορίων. Πρωτεΐνες που ανήκουν σε μια μεγάλη οικογένεια - Υποδοχείς συζευγμένοι με πρωτεΐνη G (GPCRs) - κάντε αυτό ανιχνεύοντας μόρια έξω από το κύτταρο και ενεργοποιώντας φυσιολογικές αποκρίσεις. Αυτό περιλαμβάνει όχι μόνο τη μυρωδιά, αλλά και την όραση, τη γεύση και τη ρύθμιση της συμπεριφοράς και της διάθεσης.
Η αλληλεπίδραση που έχουν αυτές οι πρωτεΐνες με τον εξωτερικό κόσμο τις καθιστά σημαντικούς στόχους για την ανάπτυξη φαρμάκων. περίπου το ένα τρίτο των διαθέσιμων φαρμάκων σχεδιάστηκαν για να αλληλεπιδρούν μαζί τους. Μεταξύ των 800 ανθρώπινων GPCR, περισσότερα από 100 ταξινομούνται ως ορφανά - πράγμα που σημαίνει ότι δεν γνωρίζουμε ποια μόρια μπορούν να αισθανθούν και πώς θα αλληλεπιδρούσαν μαζί τους. Κατά συνέπεια, το δυναμικό τους για ανάπτυξη νέων ναρκωτικών είναι ιδιαίτερα δύσκολο να αξιοποιηθεί.
Η έρευνα PLOS διαπίστωσε ότι δύο από αυτά τα ορφανά - ο άνθρωπος TAAR6 και TAAR8 υποδοχείς - είναι σε θέση να ανιχνεύουν μόρια putrescine και cadaverine. Συγκεκριμένα, χρησιμοποιώντας υπολογιστικές στρατηγικές συμπεριλαμβανομένης μοντελοποίησης της τρισδιάστατης δομής των υποδοχέων, η ομάδα αποκάλυψε ακριβώς πώς αυτοί οι υποδοχείς αλληλεπιδρούν με τις χημικές ουσίες του θανάτου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΟΜΕΝΟ: Πώς είναι να πεθάνεις;
Υπάρχουν πολλές άμεσες εφαρμογές αυτής της εργασίας. Για παράδειγμα, οι επιστήμονες θα μπορούσαν να σχεδιάσουν φάρμακα για να μειώσουν την ευαισθησία σε αυτές τις οσμές για άτομα που πάσχουν από αυξημένη αντίληψη οσμής (υπερωσμία) ή εργάζονται σε περιβάλλοντα όπου υπάρχουν αυτές οι ενώσεις. Μπορεί επίσης να είναι χρήσιμα για την ανάπτυξη μιας νέας μορφής δακρυγόνων για έλεγχο ταραχών δημιουργώντας τεχνητές ενώσεις που ενεργοποιούν αυτούς τους υποδοχείς.
Windows 10 κλασικό θέμα λήψης
Αντιμετώπιση της κατάθλιψης
Μακροπρόθεσμα, τα ευρήματα θα μπορούσαν επίσης να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε σοβαρές διαταραχές της διάθεσης. Αρκετές συγκεκριμένες παραλλαγές στο TAAR6 έχουν προηγουμένως έχει συσχετιστεί με καταστάσεις που επηρεάζουν ένα σημαντικό ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού: κατάθλιψη, διπολικές και σχιζοφρενικές διαταραχές. Για παράδειγμα, μια παραλλαγή βρέθηκε να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι ανταποκρίνονται στα αντικαταθλιπτικά, ενώ μια άλλη ήταν συνδέεται με υψηλότερο κίνδυνο αυτοκτονίας .
Δείτε σχετικά Τι είναι να πεθάνετε; Μελέτη προσπαθεί να αποκαλύψει το μυστήριο Τι συμβαίνει στο σώμα μας όταν πεθάνουμε; Dead pixels: Πώς το Facebook και το Twitter αλλάζουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε τον θάνατο
Η έρευνα θα μπορούσε επομένως να βοηθήσει στην ανάπτυξη μιας νέας μη επεμβατικής μεθόδου για την υποστήριξη της διάγνωσης. Σε ασθενείς με μείζονες διαταραχές της διάθεσης θα μπορούσε να υποβληθεί σε δοκιμή μυρωδιάς θανάτου, όπου μια μη φυσιολογική απόκριση (που την βιώνει περισσότερο ή λιγότερο έντονα από το κανονικό) σε αυτά τα ερεθίσματα μυρωδιάς μπορεί να υποδηλώνει ότι φέρουν μία από τις παραλλαγές TAAR6 που αυξάνει την ευαισθησία σε συγκεκριμένες ψυχικές καταστάσεις.
windows 10 μετακινούμενο παράθυρο
Μόλις διαγνωστεί, οι πάσχοντες από αυτές τις καταστάσεις θα μπορούσαν επίσης να λάβουν ειδική βοήθεια από νέα φάρμακα και η ανιχνευμένη γενετική παραλλαγή θα μπορούσε να στοχευτεί για την ανακούφιση των συμπτωμάτων της ψυχιατρικής διαταραχής. Ενώ οι ερευνητές επί του παρόντος δεν γνωρίζουν τους ακριβείς βιοχημικούς μηχανισμούς με τους οποίους μια δεδομένη παραλλαγή προκαλεί μια συγκεκριμένη κατάσταση ψυχικής υγείας, η μελέτη μας είναι ένα πολύ χρήσιμο σημείο εκκίνησης για να το αποκαλύψουμε αυτό, καθώς εξηγεί τον βιοχημικό μηχανισμό που εμπλέκεται στην αλληλεπίδραση του TAAR6 με εξωτερικές ενώσεις.
Θα ήταν τότε εύκολο να εκτιμηθεί πώς η παρουσία μιας συγκεκριμένης παραλλαγής θα επηρέαζε αυτήν την αλληλεπίδραση. Η δημιουργία του συνδέσμου με τη φυσιολογική απόκρισή της - που μας βοηθά να κατανοήσουμε ποιες ενώσεις αλλάζουν την ψυχική κατάσταση - θα ήταν πιο δύσκολη. Ωστόσο, ακόμη και αν η λεπτομερής διαδρομή μεταξύ του φαρμάκου και του τελικού αποτελέσματος παραμένει άγνωστη, η απλή δοκιμή τους σε ζώα και σε κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους μπορεί συχνά να είναι αρκετή για να αποδείξει ότι λειτουργούν.
Ο ίδιος ο Baudelaire επηρεάστηκε από διπολική διαταραχή: ο μεγάλος ταραγμένος ποιητής έγραψε για τις σκέψεις του για αυτοκτονία και μάλιστα προσπάθησε να αυτοκτονήσει όταν η οικογένειά του, η ερωμένη και η μούσα του, Jeanne Duval, απορρίφθηκε. Θα μπορούσε ο ποιητής να φανταστεί ποτέ ότι μέσα στο σάπιο σφάγιο που περιέγραψε τόσο έντονα μπορεί να έχει θεραπεύσει την ψυχική του κατάσταση;
Ο Jean-Christophe Nebel είναι αναπληρωτής καθηγητής στην αναγνώριση προτύπων στο Πανεπιστήμιο Kingston. Αυτό το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στις Η συζήτηση .
Εικόνα: Wikimedia Commons
