Η ποίηση και τα βιντεοπαιχνίδια μπορεί να μην φαίνονται σαν προφανείς συνεργάτες. Τα στερεότυπά τους δεν φιλούν σχεδόν ξαδέλφια: Παιχνίδια με χακί, πυροβόλο όπλο. Η ποίηση φοράει μπερέ, κοιτάζει έξω από ένα παράθυρο σε ένα ελάφι. Ωστόσο, αυτές οι δύο μορφές τέχνης συναντιούνται με νέους και απροσδόκητους τρόπους, με έναν αυξανόμενο αριθμό προγραμματιστών και συγγραφέων να συνεργάζονται, να μοιράζονται ιδέες και να δημιουργούν έργα που ξεκινούν τη σκόνη και στα δύο στρατόπεδα.
Δείτε σχετικές μηχανές επιθυμίας: Πώς τα φορετά όπως το Apple Watch μπαίνουν στη γλώσσα της μόδας και του σεξ Ψηφιακές δυστοπίες: Συνέντευξη με τον καλλιτέχνη Lawrence Lek Τι είναι το Minecraft; Εξετάζουμε την παγκόσμια τρέλα που συνδέεται τόσο με παιδιά όσο και για ενήλικες στην εικονική δημιουργία μπλοκ Το σπίτι της μητέρας μου
Κοιτάξαμε την ιδέα του stanza που σημαίνει, κυριολεκτικά, ένα δωμάτιο στο οποίο θα μπορούσατε να μπείτε, είπαν. Εξετάσαμε τη δομή του ποιήματος ως κάτι που θα μπορούσατε να περάσετε και να εξερευνήσετε, κάτι που θα μπορούσε να χτιστεί και να διαχωριστεί. Πειραματιστήκαμε με την ιδέα του λαβύρινθου, ως κίνηση μέσα από μια δομή που ξεκινά και τελειώνει στο ίδιο μέρος, αλλά αφήνει τον ταξιδιώτη να αλλάξει με κάποιο τρόπο.
Εξερευνώντας τα δωμάτια στο Το σπίτι της μητέρας μου αισθάνεται σαν να διαχωρίζετε κάθε στανζ, προσπαθώντας να συνδυάσετε ενδείξεις - μόνο για αυτόν τον σκοπό να αποκρύψετε καθώς οδηγείτε στην επόμενη αποσυνδεδεμένη περιοχή. Όταν θεωρείτε ότι το ποίημα είναι εμπνευσμένο από την εμπειρία της Bennett να φροντίζει τη μητέρα της που είναι τελικώς άρρωστη και να ξαναζεί τις αναμνήσεις που θυμόμαστε από τη ζωή ενός αγαπημένου προσώπου, η χαρτογράφηση του ποιήματος με αυτόν τον τρόπο έχει νόημα.
Άλλα παιχνίδια έχουν παίξει με παρόμοια σχέση μεταξύ κειμένου και διαστήματος. Αγαπητή Εσθήρ by The Chinese Room μεταφέρει τον παίκτη σε ένα νησί στις Εβρίδες και αποκαλύπτει τυχαία επιλεγμένα τμήματα μιας επιστολής καθώς μετακινούνται μεταξύ των περιοχών. Πήγε σπίτι από το Fullbright χαρτογραφεί μια αφήγηση σε ένα άδειο οικογενειακό αρχοντικό μέσω καταχωρήσεων περιοδικών. Παράλογοι αγώνες Βιοσόκ λέει την πτώση της υποβρύχιας πόλης Rapture μέσω συλλεγμένων κασέτες ήχου. Το να βοηθάς να πεις μια ιστορία με αποσπάσματα κειμένου είναι ένα πράγμα, αλλά όταν έχεις ένα κομμάτι που διερευνά σκόπιμα την επικάλυψη μεταξύ παιχνιδιών και ποίησης, πώς δικαιολογείς και τις δύο πλευρές αυτής της σχέσης; Τι έρχεται πρώτο, το ποίημα ή το παιχνίδι;
Για αυτό το κομμάτι, η σχέση μεταξύMinecraftκαι το ποίημα ήταν αναπόσπαστο με τον τρόπο που αναπτύχθηκε, είπε ο Bennett και ο Clarke. Αν και το θέμα του κομματιού και το τελικό κείμενο δεν ήταν κάτι που είχε προγραμματιστεί, έγινε εμφανές καθώς διερευνήσαμε αυτήν την ιδέα των δωματίων και της κίνησης μέσα από το ποίημα ότι θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι που είχε νόημα, το οποίο δεν έγινε παράγωγο ούτε του παιχνίδι ή την ποίηση.
Ποιητές και παίκτες
Φέρνοντας ένα ποίημα στον κόσμο τουMinecraftκάνει το έργο του Bennett και του Clarke να ξεχωρίζει από την οπτική γωνία του παιχνιδιού, για να πάρει μια καλύτερη ιδέα για το πώς Το σπίτι της μητέρας μου κρατά ψηλά ως ποίημα ρώτησα τον ποιητή Jack Underwood που εκδόθηκε από τον Faber τι έκανε.
Αυτό ήταν διασκεδαστικό, μου είπε. Η σύνδεση μεταξύ δωματίων και ποιημάτων είναι τόσο παλιά όσο η ιδέα του stanzas και η αίσθηση ότι τα ποιήματα λειτουργούν με βάση έναν ποιητή που δημιουργεί μια κατοικία για τη φαντασία ενός αναγνώστη, μου αρέσει, οπότε ήταν ωραίο να βλέπουμε αυτή την ιδέα να προχωρά, κάπως Κυριολεκτικά.
(Πάνω: Jack Underwood)
Όταν ρώτησα τον Underwood πώς θα αντιμετώπιζε ένα παιχνίδι ενός από τα ποιήματά του, κατέστησε σαφές ότι η συμμετοχή των παικτών θα συντελούσε σε μεγάλο βαθμό. Είπε ότι θα παρείχε συγκεκριμένες παραμέτρους, όπως τις λέξεις και το σχήμα του ποιήματος, αλλά ότι θα ενθάρρυνε επίσης τους παίκτες να χειραγωγούν το περιβάλλον για να φιλοξενήσουν τα δικά τους συναισθήματα και εμπειρίες.
Θα ήθελα να δοκιμάσω και να αναπτύξω την ιδέα ότι ένα ποίημα είναι ένας διάλογος που βασίζεται στη συμμετοχή του αναγνώστη. Ίσως αν ο αναγνώστης δεν έκανε τίποτα ο κόσμος θα ήταν μαύρος. […] Ουσιαστικά μου αρέσει η ιδέα να εξερευνήσω ένα ποίημα ή μια ανθολογία κυριολεκτικά. Νομίζω ότι ένα παιχνίδι μπορεί να ταιριάζει καλύτερα στην ανθολογία: ένα δωμάτιο ανά ποίημα. Αυτό μπορεί να είναι δροσερό.
Όπως επεσήμανε ο Underwood, η σκέψη ενός ποιήματος ως αντικειμένου που βασίζεται στη συμμετοχή δεν είναι μια νέα ιδέα - οι λέξεις στη σελίδα χρειάζονται τους αναγνώστες για να τις διαβάσουν και κάθε αναγνώστης φέρνει ένα μυαλό γεμάτο μεμονωμένες σκέψεις και συσχετίσεις. Συνδυάστε αυτήν την πτυχή της ποίησης με τη διαδραστική φύση των βιντεοπαιχνιδιών και έχετε την ευκαιρία να τρέξετε πραγματικά με την ιδέα ενός ποιήματος ως διαλόγου. Ωστόσο, υπάρχουν προβλήματα με αυτό. Για παράδειγμα, εδώ είναι ένα από τα ποιήματα του Underwood Χορήγησηπεριοδικό .
πώς να γεννήσετε ένα ελικόπτερο σε απροσδιόριστο
Ποίημα αγάπης
Οι δρόμοι μοιάζουν να θέλουν να τηγανίζουν αυγά
στον εαυτό τους. Σε σκέφτομαι και πηγαίνω
φαγούρα από αυτό. Περιμένω να δω μια αιμορραγία
στο ζεστό, κίτρινο πεζοδρόμιο. Κάθε σκέψη είναι
μια μύγα αλόγου. Όταν δεν είσαι εδώ, συγκεντρώνω
να φτάσετε κάπου με ασφάλεια? και όταν φτάσω
κάπου ασφαλές καταλαβαίνω τη μέρα μέχρι να είσαι σπίτι.
Εάν μπαίνουμε στη συμμετοχή των παικτών, πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό σε ένα παιχνίδι; Αν, όπως πρότεινε ο Underwood, ακολουθούμε μια κυριολεκτική διαδρομή, ίσως θα κάναμε έναν εικονικό δρόμο, επενδεδυμένο με κίτρινες κρόκους. Το ποίημα διαβάζεται. Τι πρέπει να κάνει ο παίκτης; Ίσως πρέπει να επικεντρωθούν στο να φτάσουν κάπου ασφαλή όπως λέει το ποίημα και όταν φτάσουν εκεί το παιχνίδι θα τελειώσει. Τι γίνεται όμως αν δεν το κάνουν; Τι γίνεται αν ο παίκτης αποφασίσει να μείνει στο δρόμο και να κυνηγήσει άλογο; Εάν η εμπειρία υποτίθεται ότι είναι διάλογος, δεν θα έπρεπε ο παίκτης να έχει τη γνώμη του; Αλλά αν το κάνουν, αλλάζει το ποίημα;
(Πάνω: Πήγαινε σπίτι από τον Fullbright)
Οι λέξεις στη σελίδα έχουν έναν ορισμένο βαθμό σταθερότητας. Όταν έχετε ένα ποίημα που μπορεί - με μια πολύ κυριολεκτική έννοια - να διαμορφωθεί, να διαμορφωθεί και να τραβηχτεί σε κάθε είδους διαφορετική κατεύθυνση από τους παίκτες σε ένα εικονικό περιβάλλον, πώς διατηρείτε την αρχική πρόθεση του ποιητή από το να απομακρυνθεί από το παιχνίδι; Και αν το ποίημα πεταχτεί με το νερό του μπάνιου, έχει σημασία;
Είναι ακόμα ένα ποίημα αν δεν υπάρχουν λέξεις;
Ένας προγραμματιστής που παρουσιάζει απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις είναι ο Tom Betts. Κατά τη διάρκεια του διδακτορικού του, ο Betts δημιούργησε μια σειρά έργων που διερεύνησαν τη σχέση μεταξύ παιχνιδιών και του υψηλού - μια ιδέα με τις ρίζες της στο αίσθημα δέους και τρόμου που παίρνετε από το να είστε κοντά σε κάτι πολύ μεγαλύτερο από εσάς, είτε αυτό είναι κάτι φυσικό σαν βουνό ή κάτι αφηρημένο όπως η έννοια του χρόνου.
Σε ένα από τα έργα της Betts, Σε ερείπια , ο παίκτης τοποθετείται σε ένα νησί που δημιουργείται διαδικαστικά, καλυμμένο με γοτθικά ερείπια με τον τρόπο των Ρομαντικών ζωγράφων τοπίου. Ο παίκτης πρέπει να διαπραγματευτεί το δρόμο του γύρω από αυτά τα ερείπια, φτάνοντας σε έναν κεντρικό πύργο και, καθώς το παιχνίδι εξελίσσεται, διαβιβάζονται αποσπάσματα από ένα αρχαίο ρωμαϊκό ποίημα στον παίκτη.
Προσπαθούσα να βρω μια ποιητική αφήγηση ή πλαίσιο για να επικοινωνήσω τις αφηρημένες έννοιες του παιχνιδιού (ιδέες για το πανέμορφο, τη μετάλλαξη και τους αλγόριθμους), μου είπε ο Betts. Το επικό ποίημα του Λουκρέτιου, Σχετικά με τη φύση των πραγμάτων ταιριάζει απόλυτα επειδή συζητά τα θέματα της δημιουργικής δημιουργίας και του άγνωστου σκοπού που ερευνούσα με τη δουλειά μου. Θραύσματα του ποιήματος είναι διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο του παιχνιδιού και αποκαλύπτονται καθώς ο παίκτης προχωρά. Αυτό αναγκάζει την εμπειρία του ποιήματος να μοιάζει λίγο με ένα remix με τον ίδιο τρόπο που η αρχιτεκτονική του κόσμου αναμιγνύεται και ξαναχτίζεται για κάθε παιχνίδι.
Για τα στοιχήματα, υπάρχουν δύο τρόποι για να δείτε ποίηση στο παιχνίδι. Από τη μία πλευρά, έχετε την ποίηση του Λουκρέτιου, που μοιάζει με ποίημα, μοιάζει με ποίημα και μυρίζει σαν ποίημα. Από την άλλη πλευρά, έχετε τους αλγόριθμους που αποτελούν το ίδιο το παιχνίδι. Τα στοιχήματα συνέκριναν τη δομή των λέξεων και των stanzas σε ένα κομμάτι χαρτί με τη δομή των συμβόλων που συνθέτουν τον κώδικα. Η ποίηση ασχολείται με τη δομή με τρόπο που δεν είναι οι περισσότερες πεζογραφίες, αυτό αντικατοπτρίζει ορισμένες πτυχές του σχεδιασμού και του προγραμματισμού παιχνιδιών, όπου οντότητες και ενέργειες επαναλαμβάνονται και αναδιατάσσονται για να δημιουργήσουν μια συνολική εμπειρία, είπε.
(Πάνω: In Ruins από τον Tom Betts)
Ο παίκτης μπορεί να είναι σε θέση να εξερευνήσει και να προχωρήσει στον κόσμο του Σε ερείπια , αλλά ο κώδικας που υπαγορεύει την ημι-τυχαιοποιημένη δομή του τοπίου του παιχνιδιού είναι τελικά ποιες δομές βιώνουν. Είναι ένας τρόπος να δούμε τον διάλογο μεταξύ του παίκτη και του ποιητή που ουσιαστικά αναδιατυπώνει τον ποιητή στο ρόλο του προγραμματιστή. Βάζει τον ποιητή στο ρόλο του αρχιτέκτονα και του παίκτη στο ρόλο του κατοίκου. Ο ποιητής χτίζει το σπίτι, αλλά ο παίκτης μπορεί να μετακινήσει τα έπιπλα.
Η Hidetaka Miyazaki Αίμα και Σκοτεινές ψυχές Οι σειρές είναι εξαιρετικά παραδείγματα παιχνιδιών που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν πολύ λίγα στον τρόπο ομιλίας κειμένου, και αντ 'αυτού η ιστορία και οι σχέσεις στον κόσμο του παιχνιδιού αναφέρονται μέσω αντικειμένων, περιβαλλοντικών λεπτομερειών και μηχανισμών παιχνιδιού. Αλλά λέει μια ιστορία με αυτόν τον τρόπο το ίδιο πράγμα με την αφήγηση ενός ποιήματος;Ο Γάλλος ποιητής Paul Valéry έγραψε κάποτε: Η ποίηση είναι η πεζογραφία καθώς ο χορός είναι το περπάτημα. Αναρωτιέμαι πώς λειτουργεί αυτή η εξίσωση σε εικονικούς κόσμους.
Όποια και αν είναι η περίπτωση, ένα πράγμα που φαίνεται να θέλουν να αποφύγουν οι Bennett και Clarke, Underwood και Betts είναι ένα αδέξιο χτύπημα μεταξύ λογοτεχνίας και παιχνιδιών. Εάν οι ποιητές και οι προγραμματιστές θέλουν να συνεργαστούν, χρειάζεται κάτι περισσότερο από την προσάρτηση ενός μέσου στο άλλο. Θα ήθελα να δω [συνεργασία μεταξύ ποιητών και προγραμματιστών] με έναν πιο ολοκληρωμένο τρόπο από τους ποιητές απλώς «λεζάντα» στο παιχνίδι ή να γράφω κείμενα intro / outro, είπε ο Betts. Υπάρχει μια πλούσια ιστορία αμφισημίας και δομικού πειραματισμού στην ποίηση που πιστεύω ότι λειτουργεί καλά με έναν συγκεκριμένο τύπο σχεδιασμού παιχνιδιών.
Δείτε σχετικές μηχανές επιθυμίας: Πώς τα φορετά όπως το Apple Watch μπαίνουν στη γλώσσα της μόδας και του σεξ Ψηφιακές δυστοπίες: Συνέντευξη με τον καλλιτέχνη Lawrence Lek Τι είναι το Minecraft; Εξετάζουμε την παγκόσμια τρέλα που συνδέεται τόσο με παιδιά όσο και για ενήλικες στην εικονική δημιουργία μπλοκ Με την ένωση δυνάμεων, μαθαίνοντας πώς λειτουργεί κάθε μέσο και δανεισμό και από τους δύο, οι προγραμματιστές και οι συγγραφείς αναδιατυπώνουν τους ρόλους του ποιητή και προγραμματιστή, του αναγνώστη και του παίκτη. Μέσω αγκαλιάσματος πειραματισμού, αμφισημίας και αλληλεπίδρασης, έργα όπως
